“Hij loopt door de hoofdingang naar binnen en geeft bij de receptie aan dat hij een afspraak heeft. De hacker, bedachtzaam en onopvallend, observeert de receptioniste zorgvuldig. Hij merkt op dat ze een sleutelhanger met een RFID-badge aan haar tas heeft hangen. Zijn plan begint zich al te vormen. Terwijl hij wacht, laat hij zijn blik langs de monitors glijden. Hij herkent de software die wordt gebruikt. Zijn hersenen gaan razendsnel op zoek naar mogelijke bekende zwakke plekken in deze software. Als de receptioniste zijn naam bevestigt en een bezoekersbadge voor hem afdrukt, glimlacht hij vriendelijk. De eerste stap is gezet.”