Heb je al iets over metaverse gehoord? Dan weet je dat het om een virtuele ruimte gaat, die online werelden in 3D aan elkaar koppelt en waarin de bezoekers, vaak met een eigen avatar, kunnen rondkijken en interactie met elkaar en met de omgeving kunnen hebben. Microsoft heeft tijdens Microsoft Ignite 2021 (de jaarlijkse conferentie voor ontwikkelaars en IT-professionals) al een scenario geschetst om virtueel te vergaderen in Teams. Dan heb je in een Teams-meeting geen camera meer nodig, maar bootst jouw avatar al jouw bewegingen en gebaren na.
Verschil van mening
Betekent dit dan dat we binnenkort vanuit een andere locatie vergaderingen met onze persoonlijke avatar gaan bijwonen? Als je het mij vraagt niet. Dit soort technologieën zijn leuk voor de game-industrie, maar niet voor onze alledaagse werk- en leefomgeving. Een collega met wie ik aan de lunchtafel zat, dacht daar trouwens heel anders over. Hij vond het een goede aanvulling om in een hybride werkomgeving interactief op afstand te kunnen werken. Al pratende kwamen we op drie stellingen uit, waar we verschillend naar kijken.
1. Het metaverse is niet nieuw (en zal ook nu niet slagen).
Mijn reactie: het nabootsen van een virtueel leven is niets nieuws, variaties hierop bestaan al langer. De bekendste is waarschijnlijk Second Life, dat in 2003 gelanceerd werd. Dat wist zich alleen nooit echt tot virtuele omgeving te ontwikkelen. Eigenlijk snap ik dat wel. Je kunt live sociaal contact niet vergelijken met virtuele technologie die daarvoor wordt ingezet. In de game-industrie zijn virtuele werelden leuke ontwikkelingen, maar niet om verder in het ‘echte’ leven te integreren.
Daar dacht mijn collega duidelijk anders over. “Dat klopt, we kennen al meerdere virtuele omgevingen en Second Life is een goed voorbeeld. Misschien dat er toen te weinig mensen klaar waren om erin te stappen, of omdat het niet echt 3D was. Ik kan alleen maar speculeren waarom het geen succes is geworden, maar er zijn intussen enorm veel ontwikkelingen geweest die de virtuele wereld steeds echter en beter hebben gemaakt. In de toekomst gaan we steeds meer online leven en daar speelt metaverse een grote rol in.”
2. Een online vergadering is nooit zo goed als een fysieke bijeenkomst.
Met deze stelling was ik het natuurlijk eens. Een online vergadering kan zeker niet tippen aan een fysieke vergadering. Het maakt naar mijn idee niet uit of je met je camera aan via Teams aan een bijeenkomst deelneemt of met je avatar virtueel een vergaderzaal binnenloopt; in beide gevallen ben je er niet ‘echt’. Dat online vergaderen heeft voor mij dus absoluut geen toegevoegde waarde. Daarbij komt ook nog eens dat het me niet professioneel lijkt om met avatars te vergaderen.
Je snapt, mijn collega had een andere mening. “Je moet het ook niet zien als vervanging van een fysieke bijeenkomst, maar als een aanvulling op de hybride werkomgeving. Het is nu al lastig genoeg om tegelijk op dezelfde locatie samen te komen om te vergaderen. Wanneer je er dan via Teams bij kunt zijn, is dat een pluspunt; ook al is het digitaal. En als de camera uit staat, kijk ik liever naar een avatar die mijn collega nabootst dan naar een profielfoto of een zwart scherm.”
3. Je kunt er niet meer omheen; dit is de toekomst!
Dat is dan niet de toekomst die ik graag zie. Ik snap heus wel dat de virtuele technologieën steeds beter worden en zie er ook wel voordelen van. Zo heb ik pas nog een kast virtueel in mijn woonkamer kunnen plaatsen om te zien of die in mijn interieur zou passen. Het is reuze handig om op die manier een ruimte in te richten. Maar als je het mij vraagt, draven we te ver door als we dit soort technieken gaan inzetten om je als persoon naar een ruimte te verplaatsen.
Het zal je niet verbazen dat de mening van mijn collega haaks op die van mij stond. “Voor mij geldt: ‘the sky is the limit’. Het is toch fantastisch dat je met dank aan metaverse binnenkort bij een zakenrelatie aan de andere kant van de wereld een rondleiding op dat kantoor kunt krijgen? Dit is een technologie die in de toekomst voor iedereen toegankelijk is en waar we de vruchten van moeten plukken. Ik zie het al helemaal voor me dat ik ergens virtueel aanschuif wanneer ik niet in persoon aanwezig kan zijn. Liever vandaag nog dan morgen.”
? of ?
Onze meningen liepen dus stevig uiteen. Je kunt metaverse inderdaad zien als een mooie manier om het hybride werken ‘leuker’ te maken. De technologie maakt het in elk geval mogelijk om jezelf in de virtuele wereld flexibel van de ene naar de andere ruimte te verplaatsen. Tegelijk kunnen dit soort technologieën mensen afschrikken. Moeten we ons echte leven laten beïnvloeden door een virtuele wereld? En zo ja, in welke mate? Daar ben ik nog niet over uit. Hoe denk jij erover? Daar ben ik best benieuwd naar; dus als je me dat wilt laten weten? Stuur gerust een mailtje.
